นางตะเคียน | เรื่องย่อคำ 2 คำ ที่สามารถปลุกซากศพขึ้นมาได้ คือคำว่า ความรัก และ ความแค้น
ใยบัว เป็นเพียงลูกจ้างรายวันในโรงงานโรงงานเย็บผ้า (รองเท้า) ในกรุงเทพฯ ถึงจะมีความรู้น้อย แต่ด้วยรูปร่างหน้าตาเป็นที่สะดุดตาของผู้พบเห็น จนกระทั่งได้พบและรู้จักกับพิชาน พนักงานฝ่ายบริหารของโรงงาน แต่หลังจากมีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้ง พิชานกลับนำคลิปภาพไปอวดเพื่อน เพื่อน ๆ ของพิชานที่เห็นคลิปต่างแสดงอาการกระหายที่จะมีความสัมพันธ์กับเธออย่างเปิดเผย ทำให้เธอรู้สึกอับอายและเสียใจในการกระทำของพิชาน และเป็นเวลาที่พิชานก็ถูกส่งตัวไปควบคุมโรงงานที่ต่างจังหวัดระยะหนึ่งอย่างเร่งด่วน ขณะเดียวกัน โรงงานก็ประกาศปลดคนงานในแผนกที่เธอทำอยู่ออกทั้งหมด ใยบัวจึงเดินทางกลับบ้านห้วยน้ำหอม ซึ่งเป็นชนบทที่ห่างไกล การคมนาคมไม่สะดวก พบว่า พ่อ แม่และน้องสาวต่างก็เสียชีวิตด้วยโรคร้ายและอุบัติเหตุในเวลาไล่เลี่ยกันทั้งสามคน ใยบัวพยายามติดต่อพิชานแต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ ใยบัวก็ยิ่งรู้สึกสิ้นหวังในชีวิต ไม่อาจหลอกตัวเองได้อีกต่อไปว่าพิชานรักเธอจริง ๆ จึงตัดสินใจผูกคอตายที่ต้นตะเคียนใหญ่ ด้วยผลกรรมและจิตที่ยึดมั่นอยู่กับอารมณ์ก่อนตาย ใยบัวจึงเกิดเป็นอสุรกายรอคอย คนรักวนเวียนอยู่ในบริเวณที่ตนผูกพัน การปรากฏตัวของใยบัวเพื่อสื่อให้ชาวบ้านช่วยทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้บ้าง จึงกลายเป็นสร้างความหวาดกลัวให้กับชาวบ้าน แม้แต่หมอเอี่ยม ผู้ที่ชาวบ้านนับถือว่าเป็นหมอด้านคุณไสยที่เก่งที่สุดและต้องการเชือกผูกคอตาย เศษผ้ามัดตราสัง ตาปูตอกโลงศพและอื่น ๆ ของผีตายโหงอย่างใยบัวไปทำของขลังขายยังต้องล่าถอย เมื่อเผชิญหน้ากับใยบัว
เมื่อย้ายกลับมากรุงเทพฯอีกครั้งและรู้จากเพื่อนของใยบัวว่า ใยบัวกลับไปห้วยน้ำหอม ตั้งแต่ถูกปลดออกจากงาน